واکنش انسان‌ ها در بحران،راه کارهایی برای عبور از ترس و تاریکی

ابر انسان‌ها در بحران چه می‌کنند؟ راه کارهایی برای عبور از ترس و تاریکی

سلام به خانواده دوست داشتنی ارصلان. وقتی جهان بیرونی به هم می‌ریزد، جهان درون تو چه می‌گوید؟ روزهایی که صدای جنگ از مرزها و خیابان‌ها عبور کرده و تا عمق ذهن و دل ‌مان نفوذ کرده بود، بسیاری از ما با پرسش ‌هایی جدی رو به ‌رو می‌ شدیم: واکنش درونی تو در این چند روز چه بود؟ ترس؟ دعا؟ فریاد؟ شوک؟ خشم؟ فرار؟ یا هیچ ‌کدام…

جنگ، فقط در میدان نبرد نیست. گاهی بزرگ ‌ترین میدان جنگ، دل و ذهن انسان‌هاست. در این مقاله، می‌خواهیم از واکنش‌های طبیعی انسانی در بحران ‌ها بگوییم، از ایمان و امید، از صبوری در دل سختی‌ ها، و از «ابر انسان‌هایی» که در دل تاریکی، نور می‌شوند.

جنگ روانی: هرکسی واکنش خودش را دارد

در دل بحران، انسان‌ ها واکنش‌های متفاوتی دارند:

•  ترس و اضطراب: دلشان می ‌لرزد، ضربان قلب بالا می‌رود، خواب شبانه ‌شان آشفته می‌شود و این طبیعی‌ست؛ ما انسانیم. وقتی همه‌ چیز غیرقابل پیش‌بینی شود، ترس پناه می‌آورد. اما این ترس، گاهی مقدمه آگاهی‌ست.
• خشم و فریاد: برخی از ظلم و بی ‌عدالتی خشمگین‌اند، زبانشان تند شده و به دنبال پاسخ ‌اند، حتی اگر پاسخشان تلخ باشد. خشمشان صدای مظلومیت است، حتی اگر آشفته باشد.
•  بی ‌حسی و انکار: عده‌ای خشک می ‌شوند، اشک ندارند، فریاد نمی ‌زنند. فقط نگاه می‌کنند، مثل اینکه روحشان یخ زده باشد. بی حسی شاید راهی برای محافظت روان از فروپاشی کامل باشد.
•  فرار روانی: برخی فرار می‌کنند؛ از اخبار، از گفتگو، حتی از فکر کردن. برای حفظ روانشان. گاخی ندیدن تنها راه زنده ماندن است.
•  بیداری و آگاهی: و هستند کسانی که بیدار می‌شوند. بحران را نه تهدید، بلکه دعوتی برای رشد می‌بینند. برای نجات خود و دیگران قدم بر میدارند. درد را می فهمند، اما در آن غرق نمی شوند.

  

ما از آنِ خداییم؛ قدرتی که از ایمان می‌جوشد

الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ

آنهایی که در بحران، به یاد خدا می‌افتند، آرامشی می‌گیرند که با هیچ قرصی قابل‌ مقایسه نیست. آنها به منبعی وصل‌اند که هیچ‌گاه خاموش نمی‌شود: منبع الهی. وقتی همه چیز در اطراف فرو می ریزد، چیزی باید باشد که فرو نریزد و آن خداست. جنگ‌ ها و ویرانی ‌ها می‌آیند و می‌روند. اما کسانی که از دل این بحران‌ ها عبور می‌کنند و رشد می‌کنند، همواره به یاد دارند که:

“إنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا”

همانا با سختی، آسانی است. سختی پایان کار نیست، درون سختی بذر امید نهفته است.

صلح، امنیت و آرامش؛ بزرگ ‌ترین نعمت‌هایی که از یاد برده بودیم

امیدوارم این بحران، فقط زخمی بر جانمان نزند، بلکه چشمی نیز باز کند.
به اینکه:

•  صلح یک نعمت است، نه عادت
•  امنیت، یک امتیاز نیست، بلکه پایه‌ای‌ترین نیاز انسانی‌ست.
• کنار هم بودن، هزار برابر باارزش ‌تر از رقابت و چشم ‌و ‌هم‌ چشمی است.

در آخر، فقط انسانیت و محبت باقی می‌ماند. نه برند لباس، نه فالوئرها، نه تعداد لایک‌ها… ما انسانیم؛ و انسانیت چیزی است که ما را از تیره‌ روزی نجات می‌دهد.

یک شعله کوچک باشیم، حتی در تاریکی

در دل این روزهای سخت، می‌توانیم شعله‌ای کوچک باشیم:

•  یک پیام ساده: «حالت خوبه؟ چیزی نیاز داری؟»
•  یک تماس کوتاه: «دلت گرفته؟ حرف بزن…»
• یک لبخند، یک دعا، حتی یک حضور بی‌کلام

گاهی، همین چیزهای کوچک، برای آدمی در لبه پرتگاه، نجات‌بخش است. نجات انسان‌ ها همیشه با معجزه‌های بزرگ نیست. گاهی، فقط یک همراهی کافی‌ست.

انسان‌ها در بحران چگونه دوام می‌آورند؟

ابر انسان‌ها از «منبع قدرت» انرژی می‌گیرند:
أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
بدانید که با یاد خدا دل‌ ها آرام می‌گیرند.
آنها قدرت را با بی ‌احساسی اشتباه نمی‌گیرند.
بلکه صبر را از جای درست می‌گیرند:
وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ
صبر کن، و صبرت فقط با کمک خدا ممکن است. صبرشان تکیه‌گاهی دارد؛ چون اگر تکیه‌گاهت خدا باشد، دیگر زمین نمی‌خوری.

داستانی که تکرار می‌شود: از فرعون تا موسی

فرعون هزاران نوزاد را کشت، تا موسی زنده نماند. اما خدا، موسی را در قصر همان فرعون بزرگ کرد. این داستان‌ها را بخوانیم، نه برای تاریخ، بلکه برای امروزمان. برای اینکه باور کنیم حتی در دل تاریکی و ظلم، نوری روشن می‌شود.
شک نکن: اگر ایمان داشته باشی، در اوج تاریکی هم می‌توانی رشد کنی.

جمع‌بندی: تاریکی پایان کار نیست، گاهی شروع مسیر است

این روزها برای همه سخت است. هیچ‌کس را نمی‌توان مقصر دانست که ترسیده، خشمگین شده یا حتی فرار کرده. اما در این میان، هستند کسانی که بیدار می‌شوند و به دیگران نور می‌دهند. اگر نمی‌توانی شمع بزرگی باشی، شعله کوچکی باش. تو هم بخشی از نور هستی. و همین نورها هستند که راه را پیدا می‌کنند؛ نه آن‌ها که فقط به تاریکی خیره می‌شوند. پس بمانیم، قوی بمانیم، و اگر نتوانستیم قوی باشیم، لااقل نور باشیم. حتی کم، حتی کوتاه، حتی بی‌صدا.
خانواده ارصلان یک سبک زندگیست.

سوالات متداول

بیشتر بخوانیم

• حصارهای ذهنی را بشکنیم خدا کنار همه ماست
• خدا منبع عشق و آرامش بی‌ پایان
• نیایش صبحگاهی با خدا | شروعی الهی و آرام