سپاسگزاری از خدای مهربان: قدرشناسی برای سلامتی جسم و روح
سلام به خانواده عزیز و دوست داشتنی ارصلان اسدی. شکرگزاری یه معجزه‌ی ساده‌ست. وقتی بابت داشته‌هامون قدردان باشیم، ذهنمون از کمبودها به سمت داشته ها حرکت میکنه. این یعنی کمتر حسرت می خوریم، کمتر ناراحت می شیم و بیشتر از لحظه‌های زندگیمون لذت می‌بریم.
شکرگزاری باعث میشه آرامش بیشتری داشته باشیم، حال دلمون بهتر باشه و حس خوبی نسبت به زندگی پیدا کنیم. یه جورایی مثل یه نورِ کوچیکه که کم کم همه‌ی تاریکی‌های ذهن رو روشن میکنه.
باعث میشه یادمون نره چقدر خوشبختیم. اینکه بفهمیم حتی توی سخت ترین روزها، باز هم چیزهایی داریم که ارزشمندن. اینکه قدر لحظه ها، آدم ها، سلامتی و حتی نفس‌هایی که می‌کشیم رو بدونیم.
بیشتر بخوانید : دعای توسل
وقتی شکرگزار باشیم، انگار دنیا هم باهامون مهربون تر میشه. چیزهایی که داریم برامون عزیزتر میشن، حال دلمون آروم تره، و حس امید توی وجودمون قوی تر. پس بیاید بیشتر قدردان باشیم، برای نعمت هایی که داریم، برای لحظاتی که تجربه می‌کنیم، برای همه‌ی زیبایی‌های کوچیک و بزرگی که اطرافمون هست.
گاهی وسط روزهای شلوغ، بین تمام دغدغه ها و فکرهایی که توی سرمون می‌چرخند، یه لحظه مکث کردن و نگاه کردن به داشته‌هامون مثل یه نفس عمیق، مثل جرعه‌ای از آب خنک توی یه روز گرم، میتونه معجزه کنه.
امروز دلم می‌خواد از صمیم قلب شکرگزار باشم، برای تک‌تک اعضای بدنم، برای تپش های آرام و منظم قلبم، برای نفس هایی که بی منت در سینه‌ام جاری میشن، برای چشم هایی که دنیا رو بهم هدیه می‌دن، برای گوش هایی که آهنگ زندگی رو برام پخش می‌کنن، برای دست هایی که مهر رو لمس می‌کنن، برای پاهایی که منو توی مسیر زندگی همراهی می‌کنن.
ای خدای بزرگ، مهربانی‌ات را در تک تک اجزای وجودم احساس می‌کنم و از صمیم قلب شکرگزار توام، که جسم و روح مرا در سلامت، قدرت و هماهنگی آفریده‌ای.
خدایا، سپاس برای چشمانم، که دریچه‌ای به سوی زیبایی های جهان‌اند، که نور را در دلم روشن می‌کنند، که به من اجازه می دهند چهره عزیزانم را ببینم، رنگ های زندگی را درک کنم، و از مناظر طبیعی لذت ببرم. شکرت، ای خداوند بزرگ، که بینایی را به من ارزانی داشتی، تا بتوانم عظمت خلقتت را ببینم و قدر آن را بدانم.
خدایا، سپاس برای گوش‌هایم، که به من امکان شنیدن می‌دهند، که نوای دلنشین طبیعت، خنده‌های گرم دوستان، زمزمه های محبت را به جانم می‌نشانند. چه نعمتی بالاتر از آنکه بتوانم با دیگران ارتباط بگیرم، به صدای زندگی گوش بسپارم و موسیقی آرامش بخش هستی را بشنوم؟
خدایا، سپاس برای زبان و لب هایم، که مرا قادر ساخته‌اند با دیگران سخن بگویم، احساساتم را بیان کنم، محبت را ابراز کنم. این زبان، ابزار ارتباط و مهربانی است، و من سپاسگزارم که می‌توانم با آن عشق بورزم، دعا کنم و نام زیبای تو را بر لب جاری سازم.
خدایا، سپاس برای دستانم، که مرا یاری می‌دهند تا خلق کنم، بنویسم، ببخشم، نوازش کنم و دست یاری به سوی دیگران دراز کنم. شکرت، ای خداوند، که این ابزار قدرتمند را در اختیارم گذاشتی تا با آن مهر بورزم و جهان را لمس کنم.
خدایا، سپاس برای پاهایم، که مرا به سوی مقصدها می‌برند، که اجازه می‌دهند حرکت کنم، راه بروم، بر زمین بایستم، به سوی رویاهایم گام بردارم. چقدر خوشبختم که تو این توانایی را در وجودم نهادی تا بتوانم دنیا را کاوش کنم و آزادانه در مسیر زندگی حرکت کنم.
خدایا، سپاس برای قلبم، که بی وقفه می‌تپد و مرا زنده نگه می‌دارد، که در هر ضربانش، عشق، امید و حیات جاری است. ای قلب عزیز، تو مأوای احساسات منی، تو مرا به سوی محبت و شور زندگی هدایت می‌کنی.
خدایا، سپاس برای ذهنم، که می اندیشد، می‌آموزد، تحلیل می‌کند و مرا در مسیر رشد همراهی می‌کند. چه نعمتی عظیم تر از آنکه بتوانم بفهمم، تخیل کنم، دنیا را بشناسم و در مسیر دانایی و آگاهی گام بردارم؟
خدایا، سپاس برای بینی‌ام، که هوای زندگی را استشمام می‌کند؛ که عطر گل‌ها، بوی خاک باران‌خورده، و رایحه آرامش بخش طبیعت را برایم به ارمغان می‌آورد. چه شگفت انگیز است که حتی بدون دیدن، می‌توانم از طریق بوها، جهان را بشناسم و از نعمت‌های بیکرانت لذت ببرم!
خدایا، سپاس برای کلیه‌هایم، که هر روز، بی هیچ توقعی، خون را تصفیه می‌کنند، سموم را دفع می‌کنند، تعادل آب و املاح را برقرار می‌کنند و به بدنم اجازه می دهند سالم و پرانرژی بماند. شکرت ای خدای مهربان که این دو عضو کوچک اما قدرتمند را به من هدیه داده‌ای تا سلامت جسمم را حفظ کنند.
خدایا، سپاس برای ریه‌هایم، که هوای زندگی را در سینه‌ام جای می‌دهند، که هر دم را به من هدیه می‌کنند، که مرا از لحظه‌ای به لحظه‌ی دیگر همراهی می‌کنند. شکرت، ای خداوند، که این جریان حیات بخش را در وجودم نهادی تا هر لحظه بتوانم زنده بودن را احساس کنم.
خدایا، سپاس برای معده و گوارشم، که هر روز مرا تغذیه می‌کنند، که غذا را به انرژی تبدیل می‌کنند، که مرا قادر می‌سازند با نشاط و قدرت به زندگی ادامه دهم. شکرت، ای خداوند، که این نعمت را در وجودم نهادی تا بتوانم از خوراکی های طبیعت بهره ببرم و جسمم را تقویت کنم.
خدایا، سپاس برای خون در رگ هایم، که همچون رودخانه‌ای زنده، زندگی را در وجودم به جریان می اندازد؛ که با هر حرکت، انرژی را به اعضای بدنم می‌رساند، که مرا از خستگی نجات می‌دهد، که زنده بودنم را معنا می‌بخشد.
خدابا، سپاس برای استخوان‌هایم، که مرا استوار نگه داشته‌اند، که قدرت ایستادن و حرکت کردن را به من بخشیده‌اند، که مرا در مسیر زندگی همراهی می‌کنند. بدون آن ها، چگونه می‌توانستم دنیا را کشف کنم، راه بروم، به سوی رویاهایم قدم بردارم؟
خدایا، سپاس برای روحی که آرامش یافته است، برای آن لحظاتی که امید را احساس کردم، برای زمانی که از عمق وجودم شادی کردم، برای دقایقی که در میان دغدغه های دنیا، آرامش تو را در قلبم یافتم.
و اکنون، در سکوتی دلنشین، در میان تمام این نعمات بی‌کران، قلبم آکنده از سپاس می‌شود. سپاسی که نه فقط در کلام، بلکه در نفس‌هایم، در تپش های قلبم، در حرکت دستانم، در گام‌هایم و در نگاه پرمهرم به زندگی جاری است.
ای خدای مهربان، تو مرا در پناه لطف بیکرانت پرورش داده‌ای، مرا با جسمی سالم، با روحی آرام، با ذهنی آگاه و با قلبی سرشار از عشق و امید، به زیبایی آفریده‌ای.
باشد که هر روز، هر لحظه، شکرگزار این همه نعمت باشم. باشد که هر گامم، هر سخنم، هر رفتاری که با دیگران دارم، آینه‌ای از قدرشناسی و مهرورزی باشد. باشد که این جسم و جان را، که تو بر من عطا کرده‌ای، به بهترین شکل پاس بدارم و با مراقبت و محبت، آن را ارج نهم.
زندگی هدیه‌ای گران بهاست، و من، در هر دم و هر لحظه‌اش، حضور تو را احساس می‌کنم. سپاس ای پروردگار، که مرا آفریدی، که مرا جان بخشیدی، که مرا در مسیر نور و رشد هدایت کردی.
با عشق، با امید، با سپاس… در مسیر رحمتت گام بر می‌دارم.
خانواده ارصلان یک سبک زندگیست.
بدون دیدگاه